Schuurverkoop!

In al ons enthousiasme hebben we de kringloop gebeld, met de mededeling dat we veel "mooie" spullen willen brengen. Wij waren echt in de veronderstelling, het kan niet anders, ze zijn ons super dankbaar en vast heel blij met ons aanbod. Helaas kreeg ik de deksel op de neus, ze zitten vol en hebben geen interesse. Emo als ik ben, schiet de stress me in de keel. Wie wil nu niet ons erfgoed, dit kan toch niet!

En nu dan? Een container laten komen en alles af laten voeren naar het grof vuil, de stort? Geen haar op m'n hoofd, maar hoe nu verder? Laten we eerst maar alle spullen verdelen in drie: grof vuil, verkoop en behouden! Zo zijn we gestart en na een halve dag flink doorpakken is de begane grond van de schuur opgeruimd. Het resultaat, een aanhanger vol grof vuil, een aanhanger vol verkoop en nog net iets teveel bewaard. Haha.... blijft een dingetje hè, weggooien kan altijd nog!

Ons project ging de volgende dag verder, maar dan met de zolder van de schuur. Qua oppervlakte minstens zo groot en qua resultaat opnieuw twee aanhangers vol, waarvan de ene grof vuil en de andere verkoop.

En mijn opa's bureautje? Ik ben en blijf er blij mee, zelfs het schemerlampje van m'n schoonmoeder heeft een ereplaatsje gekregen. Een heerlijk mijmerplekje in huis, even iets schrijven, iets lezen, wat het ook maar is. Het mag een plek hebben.

 

Rode tape, beklede doosjes en een zelfgemaakte theemuts

Mijn ouders waren echte "doe het zelvers", de generatie die niets weggooide, maar vooral voor de oude spullen een nieuwe bestemming zocht. Zo vond ik het houten sigaren kistje, dat bekleed is met plakplastic om zo maar weer een mooi doosje te hebben voor de spaarpunten van DE. Ook de theemuts, echt niet meer origineel, maar opnieuw bekleed met de stof van een oude slaapzak.

En dan het glaasje met de rode tape, uniek in haar soort. Mijn moeder zag de laatste jaren niet zo goed meer en stootte met enige regelmaat haar borreltje met ijsklontjes en de nodige suiker (zoals dat vroeger werd gedronken) om. Mijn vader had de oplossing, een rood randje tape, waarschuwde haar voor het gevaar. Of dit nu om de inhoud ging of het omstoten, dat zullen we niet meer weten, misschien wel beide.

Dat dit mooie herinneringen zijn, spreekt voor zich. Het zit natuurlijk niet in de spullen, maar hetgeen erachter zit. Het doosje ruikt zelfs nog naar m'n ouderlijk huis. Toch maar bewaren dan?

 

 

Vrijmarkt Koningsdag!

Op 27 april a.s. staan we op de vrijmarkt bij ons in het dorp. Geen kringloop, geen stort, maar we maken er een gezellige dag van. Wat het oplevert, is eigenlijk niet echt belangrijk, maar vooral dat onze "mooie rommeltjes" nog weer een nieuwe bestemming krijgen. Ik vermoed dat ik toch erfelijk belast ben, hoe het ook zij, ik verwacht een zonnige dag de 27e april, deze dag kan nu al niet meer stuk.