Op vakantie
Op vakantie aan de Titisee en later in Italië ben ik ook daar braaf mijn baantjes elke dag blijven zwemmen, geen zwembad te bekennen, maar heerlijk in de Titisee en later in het Lago Maggiore. Manlief als trouwe waker op het ligbedje aan de kant, mij in de gaten houdend, dat ik niet ineens naar de bodem van het meer zou verdwijnen. Want binnen de lijntjes zwemmen is niets voor mij. De Titisee was overigens best koud, m’n hartslag liet me dat ook weten. Na een minuut of 6 werd deze weer rustig… en ik ook.
Lago Maggiore had een hele andere temperatuur, deze was net zo warm als het bubbelbad van het subtropisch zwemparadijs. Je begon nog net niet te zweten, wat was dit heerlijk. Eigenlijk kwam ik deze vakantie terug met het overtuigend enthousiaste plan om thuis in Nederland verder te gaan zwemmen in het open water. En zo langzaam met de dalende temperatuur meegaan, wel een uitdaging, maar in mijn hoofd stond het licht op groen. Het openlucht bad in ons dorp had namelijk inmiddels zijn deuren gesloten. De laatste dag van het seizoen wordt altijd enorm gevierd, neem je hond mee het zwembad in. Genieten met het hele gezin en tegelijk staat er een hapje en drankje voor je klaar als slotparty. Super leuk moment.
En weer thuis...
Thuisgekomen van onze vakantie, half september, begon het flink te regenen in Nederland. Op zich geen punt, ons landje had het ook echt nodig, maar de buitenwater temperatuur daalde daarmee ook flink in graden. Hiermee daalde ook mijn enthousiasme en moed om door te zetten. En daar kwam nog eens bij, ik moet dan alleen, niemand die dit avontuur met me aan wilde gaan.
Vertel ik overigens een paar zinnen eerder dat ik een doorzetter ben, nou nee dus. Als het gaat om buiten zwemmen heb ik de handdoek in de ring gegooid. Inmiddels ben ik de trotse bezitter van een abonnement op een overdekt zwembad en de eerste baantjes zijn een feit. Voor het werk aan je baantje trekken, douchen en naar kantoor. Het lijkt zo simpel, maar niets is minder waar. Het is even wennen. Eerst uit je warme nestje, niet douchen, wel de kleren aan en gewoon de tassen mee en gaan.
Bij de parkeerplaats van het zwembad aangekomen, blijk ik dan echt niet de enige “gek” te zijn. Het bad was meer dan gevuld en de jongelui hadden absoluut de overhand. Toch wel even een ander publiek qua leeftijd dan het buitenbad. Daar is het grootste gros van de zwemmers 70+ en in het binnenbad hebben de 30-ers toch de overhand. Eenmaal in het water moest ik even m'n plekje zoeken. Via omzwervingen, van baan 3 naar baan 5,5 en uiteindelijk baan 8, kwam ik in baan 1 terecht. Langs de muur zwemmen, niet meer zigzaggend door het water, heb ik heerlijk m'n baantjes kunnen pakken deze ochtend.
Oudere vrouwtjes
Tijdens het douchen stond ik met twee jonge mannen onder de douche even te kletsen. Dit overkomt me natuurlijk niet elke dag. Na een gezellige inleiding gooiden ze toch hun frustratie eruit: “of die oudere vrouwtjes niet in het buitenbad konden blijven, het was zoooo druk”. Deze mannen blijken altijd in het binnenbad te zwemmen, zonder overspoeld te worden door deze club gezellige oudere dames.
Tja en daar stond ik dan met m’n hoofd vol shampoo, ogen stijf dicht…… net 59 geworden. Inwendig moest ik heel hard lachen, maar ook licht zenuwachtig, nog net geen paniek en dacht bijna hardop: “slik, gaat dit over mij?” Eerst m’n haren uitgespoeld, ogen weer open en lachend zei ik: “ja hè, wat een drukte" en tegelijk met schaamrood op m'n kaken bekennend: "ik zwem ook altijd in ‘t buitenbad, jullie dus niet?”
Nee natuurlijk niet, geen buitenbad voor deze mannen. Speedo’s aan, dito zwembrilletjes op en gespierde schouders kwekend, die maar blijven ontwikkelen, waar elke vrouw blij van wordt. Daar stond ik, samen met twee vrolijke spierbundels die mij uitlegden hoe het baantjes zwemmen werkt voor hun. Met meerdere gelijkgestemden in twee banen zwemmen, dan een rondje maken. Zo kun je zomaar 3 tot 4 zwemmers tegelijkertijd bergen in twee banen. De oudjes van het buitenbad namen toch wel heel veel ruimte in beslag, al babbelend hun baantjes trekken, de koffie ontbrak er nog aan.
Dat is de code
“Zo werkt dat dus” en nog zelfverzekerder: “vind het een goed idee, goed dat jullie ’t aangeven, ga ik ook mee aan de slag. Goed weekend mannen, werkse vandaag en tot de volgende keer”. Stoer hé! Ik weet zeker dat beide mannen elkaar hebben aangekeken, zo van, "uhhh, wat was dit?"
Maakt ook niet uit, ik ga vrolijk verder. En toch maar even langs de sportwinkel, zo’n brilletje halen, want volgens mij is dat de code.
